«Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΦΑΚΗΣ»
του Χρήστου Γεωργιάδη, εκπαιδευτικού
κριτική παρουσίαση
από την Κα Αγγελική Γκανά – Ρηγάκη, Φιλόλογο
του Χρήστου Γεωργιάδη, εκπαιδευτικού
κριτική παρουσίαση
από την Κα Αγγελική Γκανά – Ρηγάκη, Φιλόλογο
Ομολογώ ότι ο τίτλος του βιβλίου, για την ύπαρξη του οποίου διάβασα σε τοπική εφημερίδα, μου κίνησε την περιέργεια και η αναζήτησή του με οδήγησε στο φιλόλογο καθηγητή Χρήστο Γεωργιάδη που είναι ο συγγραφέας του. Επαναστάτη ή παλικάρι της φακής λέγαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, όταν ήμασταν παιδιά, τον ψευτοεπαναστάτη, αυτόν που περηφανευόταν για το τι μπορούσε να κάνει, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ήρωας μόνο στα λόγια και συνάμα θρασύδειλος θα πρόσθετα σήμερα. Εύλογη λοιπόν η απορία μου για το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, το οποίο είναι αφιερωμένο στα παιδιά και στους νέους, το μέλλον αυτού του κόσμου, και ιδιαίτερα σε εκείνους που στη λέξη ‘επαναστάτης’ δίνουν το πραγματικό νόημα της ειρήνης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και του σεβασμού της ζωής για όλους, όπως διαβάζω στις πρώτες σελίδες του.
Στο εισαγωγικό σημείωμα ο συγγραφέας προσανατολίζει τον αναγνώστη. Στόχος του βιβλίου είναι ο προβληματισμός πάνω στο θέμα της διατροφής μας, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ασύλληπτη βαρβαρότητα και η άδικη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, ενώ θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε με μια διατροφή αναίμακτη και ειρηνική προερχόμενη αποκλειστικά από τα φυτά, η συνειδητοποίηση ότι αν δεν ειρηνεύσει η διατροφή μας, δεν θα ειρηνεύσει η κοινωνία και ο κόσμος μας και η αναθεώρηση του σκεπτικού και των συμπεριφορών μας, ώστε να οδηγηθούμε σε έναν κόσμο που θα σέβεται την αξία της ζωής όλων, έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό. Για τη φιλοσοφία αυτή μάλιστα έχουν μιλήσει και οι αρχαίοι Έλληνες! Εμπνευστής της ιδέας θεωρείται ο Πυθαγόρας, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι «Όσο οι άνθρωποι θα σφάζουν ζώα, θα σκοτώνονται μεταξύ τους»! Η ρήση αυτή αναδιατυπωμένη στην πορεία του χρόνου ακούγεται από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως «Η αδικία κάπου είναι απειλή για το δίκιο παντού»!
Μαθητές σχολείου είναι οι ήρωες της ιστορίας με πρωταγωνιστή τον Νικηφόρο –καθόλου τυχαίο το όνομά του- ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, γιατί δεν είναι αυτός που ονειρεύεται για το μέλλον του, καθώς βλέπει σε αυτόν πολύ κακό, πολύ ψέμα και πάρα πολύ άδικο. Θεωρεί ότι πρέπει να πάρει θέση απέναντι στην αδικία και να μη μείνει απλός θεατής ή και συνεργός στο κακό. «Η πικρή γεύση της σοκολάτας», ένα ντοκιμαντέρ που είδε για την παιδική δουλεία στις φυτείες κακάο της Δυτικής Αφρικής, το βίντεο για την κακοποίηση των ζώων που παρακολούθησαν στο μάθημα της Φιλοσοφίας, όλα όσα είχε μάθει στο σχολείο για τη βιοποικιλότητα του πλανήτη, για την πυραμίδα της ενέργειας του οικοσυστήματος, για τα αισθανόμενα όντα, στην οικογένεια των οποίων ανήκουν ο άνθρωπος και τα ζώα, καθώς βιολογικά φέρουν εγκέφαλο και νευρικό σύστημα που τους επιτρέπουν να βιώνουν όλα τα συναισθήματα θετικά και αρνητικά, η επαφή του με τη φύση, ο θεμελιώδης φυσικός νόμος ότι η Φύση δημιουργεί ελεύθερα όντα και η προσωπική ευθύνη καθενός για τη σωτηρία του πλανήτη της ζωής, της Γης, τον οδήγησαν σε ανάλογη έρευνα και δράση ώστε να καταφέρει να πραγματοποιήσει τον στόχο του.
Οι αναζητήσεις του μέσα από το διαδίκτυο και τον Τύπο, τα στατιστικά στοιχεία, η ενημέρωση από σχετικές οργανώσεις και η συνεργασία του με άτομα με τις ίδιες ανησυχίες και ανάλογα ενδιαφέροντα επιβεβαίωσαν τη διαπίστωσή του ότι «Δεν μπορείς να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα και την ελευθερία των σκλάβων και την ίδια στιγμή να ζεις και να τρέφεσαι από την δουλεία και την καταπίεση άλλων σκλάβων, των ζώων». Ήταν η λυτρωτική ανακάλυψη!!! Και το συμπέρασμα λογικό επακόλουθο: Η αδικία μπορεί να αρθεί με αναθεώρηση αντιλήψεων και πρακτικών. Αρκεί να επαναφέρουμε τη δικαιοσύνη στην πιο βασική βιολογική μας ανάγκη, τη διατροφή!!!
Έτσι από «επαναστάτης της φακής» που τον έλεγαν υποτιμητικά οι φίλοι του, επειδή η μητέρα του μαγείρευε συχνά φακές ως υγιεινή τροφή, ο Νικηφόρος γίνεται ο πραγματικός «Επαναστάτης της Φακής» αγωνιζόμενος κατά της δουλείας και της κακοποίησης των ζώων! Η φακή γίνεται το σύμβολο της δικαιοσύνης, γιατί ως φυτική διατροφή είναι το μέσον και η έμπρακτη ανατροπή της αδικίας των ζώων και μία πραγματική επανάσταση απελευθερώνει τη ζωή από την αδικία και αλλάζει τις αξίες της!
Το κάλεσμα όμως για στροφή προς τη δικαιοσύνη της ειρηνικής διατροφής, για αναθεώρηση αντιλήψεων, στερεότυπων και συνηθειών βαθιά ριζωμένων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αιφνιδιάζει, εγείρει διαφωνίες, αντιπαραθέτει επιχειρήματα, προβληματίζει. Αυτός ο προβληματισμός είναι ο στόχος! Η κριτική προσέγγιση και ανάλυση των ανθρώπινων αντιλήψεων και συμπεριφορών, ιδιαίτερα από τους νέους που είναι το μέλλον αυτού του κόσμου, και ο έλεγχος των επιλογών τους ως καταναλωτών. Οφείλουν να γνωρίζουν την προέλευση και τις διαδικασίες μέχρι τη διάθεση στην αγορά των προϊόντων που καταναλώνουν. Οφείλουν να ενεργούν ως σκεπτόμενα όντα και να αποφασίζουν με υπευθυνότητα και δικαιοσύνη.
Είναι μια νέα Οδύσσεια η αλήθεια του ειρηνικού τρόπου ζωής που επαγγέλλεται το βιβλίο, ένας δρόμος προς την Ιθάκη της ειρηνικής διατροφής, όπως θα μπορούσε να ήταν ένας άλλος τίτλος του. Ένας δρόμος δύσκολος, με όμορφο προορισμό, με δυνατές συγκινήσεις και ποικίλα συναισθήματα, ένας δρόμος «γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις...» κατά τον ποιητή!
Χαϊδάρι 13-10-2016 Αγγελική Γκανά – Ρηγάκη, Φιλόλογος
Πρώην Δ/ντρια 4ου Γυμνασίου Χαϊδαρίου
Στο εισαγωγικό σημείωμα ο συγγραφέας προσανατολίζει τον αναγνώστη. Στόχος του βιβλίου είναι ο προβληματισμός πάνω στο θέμα της διατροφής μας, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ασύλληπτη βαρβαρότητα και η άδικη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, ενώ θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε με μια διατροφή αναίμακτη και ειρηνική προερχόμενη αποκλειστικά από τα φυτά, η συνειδητοποίηση ότι αν δεν ειρηνεύσει η διατροφή μας, δεν θα ειρηνεύσει η κοινωνία και ο κόσμος μας και η αναθεώρηση του σκεπτικού και των συμπεριφορών μας, ώστε να οδηγηθούμε σε έναν κόσμο που θα σέβεται την αξία της ζωής όλων, έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό. Για τη φιλοσοφία αυτή μάλιστα έχουν μιλήσει και οι αρχαίοι Έλληνες! Εμπνευστής της ιδέας θεωρείται ο Πυθαγόρας, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι «Όσο οι άνθρωποι θα σφάζουν ζώα, θα σκοτώνονται μεταξύ τους»! Η ρήση αυτή αναδιατυπωμένη στην πορεία του χρόνου ακούγεται από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως «Η αδικία κάπου είναι απειλή για το δίκιο παντού»!
Μαθητές σχολείου είναι οι ήρωες της ιστορίας με πρωταγωνιστή τον Νικηφόρο –καθόλου τυχαίο το όνομά του- ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, γιατί δεν είναι αυτός που ονειρεύεται για το μέλλον του, καθώς βλέπει σε αυτόν πολύ κακό, πολύ ψέμα και πάρα πολύ άδικο. Θεωρεί ότι πρέπει να πάρει θέση απέναντι στην αδικία και να μη μείνει απλός θεατής ή και συνεργός στο κακό. «Η πικρή γεύση της σοκολάτας», ένα ντοκιμαντέρ που είδε για την παιδική δουλεία στις φυτείες κακάο της Δυτικής Αφρικής, το βίντεο για την κακοποίηση των ζώων που παρακολούθησαν στο μάθημα της Φιλοσοφίας, όλα όσα είχε μάθει στο σχολείο για τη βιοποικιλότητα του πλανήτη, για την πυραμίδα της ενέργειας του οικοσυστήματος, για τα αισθανόμενα όντα, στην οικογένεια των οποίων ανήκουν ο άνθρωπος και τα ζώα, καθώς βιολογικά φέρουν εγκέφαλο και νευρικό σύστημα που τους επιτρέπουν να βιώνουν όλα τα συναισθήματα θετικά και αρνητικά, η επαφή του με τη φύση, ο θεμελιώδης φυσικός νόμος ότι η Φύση δημιουργεί ελεύθερα όντα και η προσωπική ευθύνη καθενός για τη σωτηρία του πλανήτη της ζωής, της Γης, τον οδήγησαν σε ανάλογη έρευνα και δράση ώστε να καταφέρει να πραγματοποιήσει τον στόχο του.
Οι αναζητήσεις του μέσα από το διαδίκτυο και τον Τύπο, τα στατιστικά στοιχεία, η ενημέρωση από σχετικές οργανώσεις και η συνεργασία του με άτομα με τις ίδιες ανησυχίες και ανάλογα ενδιαφέροντα επιβεβαίωσαν τη διαπίστωσή του ότι «Δεν μπορείς να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα και την ελευθερία των σκλάβων και την ίδια στιγμή να ζεις και να τρέφεσαι από την δουλεία και την καταπίεση άλλων σκλάβων, των ζώων». Ήταν η λυτρωτική ανακάλυψη!!! Και το συμπέρασμα λογικό επακόλουθο: Η αδικία μπορεί να αρθεί με αναθεώρηση αντιλήψεων και πρακτικών. Αρκεί να επαναφέρουμε τη δικαιοσύνη στην πιο βασική βιολογική μας ανάγκη, τη διατροφή!!!
Έτσι από «επαναστάτης της φακής» που τον έλεγαν υποτιμητικά οι φίλοι του, επειδή η μητέρα του μαγείρευε συχνά φακές ως υγιεινή τροφή, ο Νικηφόρος γίνεται ο πραγματικός «Επαναστάτης της Φακής» αγωνιζόμενος κατά της δουλείας και της κακοποίησης των ζώων! Η φακή γίνεται το σύμβολο της δικαιοσύνης, γιατί ως φυτική διατροφή είναι το μέσον και η έμπρακτη ανατροπή της αδικίας των ζώων και μία πραγματική επανάσταση απελευθερώνει τη ζωή από την αδικία και αλλάζει τις αξίες της!
Το κάλεσμα όμως για στροφή προς τη δικαιοσύνη της ειρηνικής διατροφής, για αναθεώρηση αντιλήψεων, στερεότυπων και συνηθειών βαθιά ριζωμένων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αιφνιδιάζει, εγείρει διαφωνίες, αντιπαραθέτει επιχειρήματα, προβληματίζει. Αυτός ο προβληματισμός είναι ο στόχος! Η κριτική προσέγγιση και ανάλυση των ανθρώπινων αντιλήψεων και συμπεριφορών, ιδιαίτερα από τους νέους που είναι το μέλλον αυτού του κόσμου, και ο έλεγχος των επιλογών τους ως καταναλωτών. Οφείλουν να γνωρίζουν την προέλευση και τις διαδικασίες μέχρι τη διάθεση στην αγορά των προϊόντων που καταναλώνουν. Οφείλουν να ενεργούν ως σκεπτόμενα όντα και να αποφασίζουν με υπευθυνότητα και δικαιοσύνη.
Είναι μια νέα Οδύσσεια η αλήθεια του ειρηνικού τρόπου ζωής που επαγγέλλεται το βιβλίο, ένας δρόμος προς την Ιθάκη της ειρηνικής διατροφής, όπως θα μπορούσε να ήταν ένας άλλος τίτλος του. Ένας δρόμος δύσκολος, με όμορφο προορισμό, με δυνατές συγκινήσεις και ποικίλα συναισθήματα, ένας δρόμος «γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις...» κατά τον ποιητή!
Χαϊδάρι 13-10-2016 Αγγελική Γκανά – Ρηγάκη, Φιλόλογος
Πρώην Δ/ντρια 4ου Γυμνασίου Χαϊδαρίου